Τί
εἶναι
ἡ Διακαινήσιμος
Ἑβδομάς....
Ἡ
ἐβδομάδα, ἀπό τήν Κυριακήν τῆς
Ἀναστάσεως , μέχρι καί τό Σάββατο ,
πρό τῆς Κυριακῆς τοῦ Θωμᾶ, λέγεται
Διακαινήσιμος .
Ἡ
ὀνομασία «Διακαινήσιμος, ἔχει σχέσι
μὲ τὶς βαπτίσεις τῶν νέων μελῶν τῆς
Ἐκκλησίας , τῶν κατηχουμένων , ὅπως
ἐγένοντο παλαιόθεν .
Ὠνομάζεται
Διακαινήσιμος ἡ ἑβδομάδα αὐτή,
διότι ἀρχικῶς , εἰς τά εὐλογημένα
χρόνια , τῆς διαδόσεως , μεταδόσεως τῆς
πίστεώς μας , οἱ νεοφώτιστοι διήνυον
τότε τὴν ἀρχὴ τῆς καινῆς ἐνΧριστῷ
ζωῆς, τῆς ἀναγεννήσεως καὶ ἀνακαινίσεώς
τους. Ὅσοι εἰδωλολάτρες, ἢ ἰουδαῖοι
ἐδέχοντο τὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ , τό
κήρυγμα , ἐγίνοντο κατ᾿ ἀρχὴν
κατηχούμενοι καὶ ἐδιδάσκοντο τό
Εὐαγγέλιο , καὶ τὸ θέληματοῦ Θεοῦ. Ἡ
κατήχησις διαρκοῦσε ἀρκετὸ χρόνο ,
ὅσο ἔκρινε ὁ Ἐπίσκοπος , ὅτι ἦτο
ἱκανός καί ἀπαραίτητος , νά καταρτισθοῦν
, καί νά μάθουν οἱ προσερχόμενοι τά τῆς
πίστεώς μας.
Ὅταν
ὁλοκληρώνετο ἡ κατήχησις , προγραμματίζετο
ἡ ὥρα τοῦ βαπτίσματος ἢ φωτίσματος,
διὰ νὰ γίνουν οἱ κατηχούμενοι μέλη
τῆς Ἐκκλησίας
Ἐβαπτίζοντο
τὴ νύχτα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου πρὸς
τὴν ἀνατολὴ τοῦ Πάσχα, μέσα τὴν
ἀναστάσιμη πανηγυρικὴ θεία λειτουργία
. Ἐβαπτίζοντο μέσα στὰ εἰδικὰ
βαπτιστήρια καὶ ἐλέγοντο νεοφώτιστοι
· ἐξερχόμενοι τοῦ βαπτιστηρίου ἐλάμβανον
λαμπάδα ἀναμμένη, ἡ ὁποία συμβολίζει
τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ ποὺ ἔλαμψε μέσα
τους,
Ἐψάλλετο
δέ , ὁ ὕμνος «Ὅσοιεἰς Χριστὸν
ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε
.Ἀλληλούϊα», ....ὅπως τὸν ἀκοῦμε καὶ
σήμερα.
Ἦσαν
ἐνδεδυμένοι μὲ λευκοὺς χιτῶνας, τοὺς
ὁποίους φοροῦσαν ὅλη ἐκείνη τὴν
ἑβδομάδα.
Ὠνομάζετο
λοιπὸν ἡ ἑβδομάδα «Διακαινήσιμος»,
διότι τότε
οἱ νεοφώτιστοι ζοῦσαν πλέον «ἐν καινότητι ζωῆς» (Ῥωμ. στ ΄,4)· ὠνομάζετο ἀκόμη καὶ «λευκὴ ἑβδομάς», ἐπειδὴ φοροῦσαν λευκὸ χιτῶνα.
οἱ νεοφώτιστοι ζοῦσαν πλέον «ἐν καινότητι ζωῆς» (Ῥωμ. στ ΄,4)· ὠνομάζετο ἀκόμη καὶ «λευκὴ ἑβδομάς», ἐπειδὴ φοροῦσαν λευκὸ χιτῶνα.
Μετὰ
τὸ βάπτισμά τους οἱ νεοφώτιστοι
ἐκκλησιάζοντο καθημερινῶς , ἔμεναν
τώρα πλέον μέχρι τέλους τῆς θείας
λειτουργίας εἰς τὸν ναόν , κοινωνοῦντες
μαζὶ μὲ ὅλους τούς πιστοὺς τὰ
ἄχραντα μυστήρια.
Ἐπίσης
, οἱ θεολόγοι καὶ λειτουργιολόγοι τῆς
ἐκκλησίας μας λέγουν , ὅτι τὸ Πάσχα
θεωρεῖται ὡς ἡ ἀρχὴ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ
ἔτους,
διά τάς ἀκολουθίας , καί ἡ ἑβδομάδα
ποὺ ἀκολουθεῖ μετὰ τὸ Πάσχα λέγεται
«Διακαινήσιμος», διότι αὐτὴ ἐγκαινιάζει
τὸ νέο ἔτος.
Διό
καί τὰ ἀναγνώσματα τῆς ἡμέρας τοῦ
Πάσχα ἀρχίζουν , τό μέν Εὐαγγελικό
ἀνάγνωσμα, ἀπό τό κατά Ἰωάννην ἅγιον
Εὐαγγέλιον , τό ὁποῖον ἀναγινώσκεται
τμηματικῶς, μέρι τήν Πεντηκοστήν , καί
ἔκτοτε ἄρχεται τό κατά Ματθαῖον ,
τό δέ Ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, ἀπό τάς
Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ,ὅπου περιγράφεται
ἡ ζωὴ τῆς πρώτης Ἐκκλησίας , τῆς
καινῆς ἐν Χριστῷ πολιτείας.
Εἰς
τὴν ὑμνολογία τῶν ἡμερῶν τῆς
Διακαινησίμου, κατὰ τὸν
ἑσπερινὸν καὶ τὸν ὄρθρο, ψάλλονται θαυμάσια ἀναστάσιμα τροπάρια τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ , ὅλων τῶν ἤχων ἕκαστος διά μίαν ἠμέραν .
ἑσπερινὸν καὶ τὸν ὄρθρο, ψάλλονται θαυμάσια ἀναστάσιμα τροπάρια τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ , ὅλων τῶν ἤχων ἕκαστος διά μίαν ἠμέραν .
Οἱ
ἄλλες ἀκολουθίες (μεσονυκτικό, ὧρες,
ἀπόδειπνο) ἀντικαθίστανται ἀπὸ μία
εἰδικὴ ἀναστάσιμη ἀκολουθία, ἐναρκήριον
λεγομένη , καί ἀντικαθιστᾶ αὐτάς τάς
ἀκολουθίας διά τήν διακαινήσιμον
ἑβδομάδα , καί τήν ἀπόδοσιν τῆς ἑορτῆς
, γενομένης μετά ἀπό σαράντα ἡμέρας .
Κατ
᾿ αὐτὴν κυριαρχεῖ τὸ «Χριστὸς ἀνέστη…»
καὶ τὸ «Ἀνάστασιν
Χριστοῦ θεασάμενοι…».
Χριστοῦ θεασάμενοι…».
Καταλιμπάνεται
τό :Βασιλεῦ οὐράνιε...τό τρισάγιο , τό
:...Δεῦτε προσκυνήσωμεν ... , και ἅπασαι
αἱ ἀκολουθίαι εἰς τήν ἀπόλυσιν των
ἔχουν τόν ὡραῖον ὑμνολογικόν διάλογον
, καί ἐπισφραγίζεται , μέ τό : Χριστός
ἀνέστη ἐκ νεκρῶν ...
Ὅλες
οἱ δεσποτικὲς ἑορτὲς , ἑορτάζονται
ἐκκλησιαστικῶς περίπου ὀκτώ ἡμέρας
· ἡ Ἀνάστασις ὅμως περισσότερο ὅλων
τῶν ἄλλων., ἐπί τεσσαράκοντα ἡμέρας
, καί οὕτως , μέχρι τῆς Ἀναλήψεως , καθ
᾿ ἑκάστην ψάλλομεν τό «Χριστὸς
ἀνέστη…» πολύ περισσότερον δέ κατά
τὴν Διακαινήσιμον ἑβδομάδα.
Τὴν
ἑβδομάδα αὐτήν , ὅλες οἱ μέρες θεωροῦνται
ὡς μία, καί ψάλλωμεν ἀπαραλλάκτως , καθ
᾿ ὅλην τήν ἑβδομάδαν τά ἴδια , καί ὅσα
ψάλλομεν εἰς τήν παννυχίδαν τῆς
Ἀναστάσεως .
Εἰς
τήν Ἀντιόχειαν , πρώτη φορά ἠκούσθη ,
ἐλέχθη ἡ ὀνομασία χριστιανός, διά
ὅσους ἐπίστευαν εἰς τό κήρυγμα τῶν
ἀποστόλων , καί ἀκολουθοῦσαν τόν
Χριστόν διά τοῦ κηρύγματος, καί ἔκτοτε
, ὄλοι ἡμεῖς οἱ πιστεύοντες εἰς τόν
Χριστόν , ἔχωμε τήν τιμητικήν
ὀνομασίαν ..Χριστιανός...
τιμή
!!!
μά
καί εὐθύνη !!.
καί
ἐκ τούτου τοῦ γεγονότος ἱδρύθη , τιμῆς
ἕνεκεν τό πατριαρχεῖον τῆς Ἀντιοχείας.
Χριστός
Ἀνέστη...
καί
σκιρτᾶ ἡ πλάση καί ἠ ΠΑΝΑΓΙΑ χαίρει
, χαίρει , καί χαρίζει τήν πλουσίαν
εὐλογίαν ΤΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου